Polska Partia Ekologiczna "Zielonych" – Reaktywacja. Znowu kilka słów o politycznym marginesie i polityce energetycznej.
Po trzęsieniu ziemi w Japonii od razu pojawiły się u nas głosy o przemyśleniu projektu budowy elektrowni atomowej. Przeciwnicy byli już wcześniej, ale dopiero to wydarzenie zaktywizowało niektórych polityków, m.in. Grzegorza Napieralskiego (który rozpowiada, że chce być ministrem ds. innowacji). Lider SLD zaczął domagać się referendum. Nawet Donald Tusk jednego dnia mówił „nie wykluczam”, a drugiego już nie widział potrzeby powszechnego głosowania w tej sprawie.
Lęk przed katastrofą a laCzarnobyl pewnie będzie okazją do różnych populistów, do zbicia kapitału politycznego i zdobycia popularności. Najłatwiej przecież grać na strachu. Mało kto bowiem mówi w kampanii wyborczej o konieczności remontów istniejących trakcji, o konieczności działań przeciw black-outowi.
Pierwsze zapowiedzi działań antyatomowych już się pojawiają.
Parę dni temu (ale przed 1 kwietnia - czyli to żaden żart primaaprilisowy) media otrzymały komunikat od Komitetu Reaktywacyjnego Polskiej Partii Ekologicznej "Zielonych". Czytamy tam, że “w niedługim czasie zbierze się Zjazd Reaktywacyjny Polskiej Partii Ekologicznej <<Zielonych>>. Ma to ścisły związek z zaistnieniem konieczności powrotu do dyskusji o budowie na terenie RP elektrowni jądrowej”.
I dalej: "Przypominamy, że na skutek działań PPE-Z rząd polski zrezygnował z planów budowy elektrowni w Żarnowcu, a nasza organizacja posiadała przedstawicieli w Sejmie RP II kadencji (…). W tej chwili jednym z najważniejszych problemów stojących przed PPE-Z jest zmuszenie elit do zorganizowania ogólnopolskiego referendum w sprawie budowy na terenie Polski elektrowni atomowej. Dostrzegamy również ostatni raport NIK w sprawie rabunkowej eksploatacji węgla kamiennego. Najwyższa Izba Kontroli prognozuje, że dostępne w Polsce złoża zostaną wyczerpane w roku 2035.
PPE-Z uważa, iż alternatywą dla energii wytwarzanej w pierwszej polskiej elektrowni atomowej powinno być korzystanie z odnawialnych źródeł energii, t.j. inwestowaniem w wytwarzanie energii na tzw. “farmach wiatrowych” i w elektrownie wodne (…).
Tyle komunikat. Sprawa Żarnowca toczyła się ponad 20 lat temu i nadawcy komunikatu liczą, że mało kto pamięta jak było. PPE –Z może i protestowała (w końcu istniała wtedy), ale podczas akcji (m.in. kilkutygodniowej głodówki) liczyły się WiP oraz “Wolę być”. Zwolennikiem elektrowni nie była też „Solidarność” Lechem Wałęsą na czele. I to zadecydowało, że nie wykorzystuje się w Polsce energii jądrowej.
Do sejmu II kadencji (1993-1997) wszedł ówczesny lider Zielonych. Kandydował z listy KPN. Dzisiaj taki alians może dziwić, wtedy jednak był na miejscu. Obydwie partie w jakiś sposób kontestowały ówczesną rzeczywistość III RP, de facto miały też lewicowy program gospodarczy. Ale jeden poseł przez cały okres demokracji – niespecjalny powód do chwalenia się. Po rozpadzie anachronicznej Konfederacji, PPE pojawia się na obrzeżach lewej strony sceny politycznej. Zawiązuje sojusze m.in. z Polską Partią Pracy (z jej list kandydują działacze) czy Komunistyczną Partią Polski.
A ostatni postulat? Jak na razie nigdzie na świecie odnawialne źródła energii nie są alternatywą dla energii powstającej z węgla, gazu czy z rozszczepiania atomu – tego nie trzeba przypominać. Za bardzo są zależne od pogody. ponadto farmy wiatrowe funkcjonują dzięki dopłatom ze środków publicznych.
A poza tym, to ciekawe ze partia powstaje (reaktywuje się) pod konkretną potrzebę - referendum atomowe. Nawet z punktu widzenia ekologizmu, są bardziej palące potrzeby związane z ochroną środowiska.
Określenie „ekologowie” w odbiorze społecznym staje się synonimem awanturnictwa, szkodnictwa, a także – niestety - sprzedajności.
A co do Polskiej Partii Ekologicznej "Zielonych" – jak dotąd niczym w polskiej polityce się nie wykazała, wątpię czy się wykaże.
